Güney Koreli Çiftlerin Düğün Öncesinde ve Düğünde Yaptığı İlginç Gelenekler Size Kültür Şoku Yaşatacak

Tarihsel olarak bir Kore düğününde gelin ve damat birbirlerini ilk kez görürlerdi. Öncelikle törene yardımcı olacak iki görevlisi bulunan gelin ve damat, nikah masasının her iki ucuna doğru yürürler ve refakatçiler her gelin ve damat için birer halı sererler. Görevler gelin ve damadın tören için ellerini yıkayarak temizlendiğini simgelemektedir. Gelin ve damat birbirlerine bakarak eğilirler. Gelin damadın önünde iki kez eğilir, damat gelinin önünde bir kez eğilir, gelin iki kez daha eğilir ve ardından damat bir kez daha eğilir. Daha sonra diz çöküp birbirlerine bakarlar.

Jambon, damadın ailesi tarafından gelinin ailesine şükran göstergesi olarak gönderilen özel bir sandıktır. Bu kıymetli sandığın içinde bu minnetin simgesi olan bir teşekkür mektubu bulunmaktadır. Ayrıca bu sandığa, klasik bir Kore kostümü olan mavi ve kırmızı ipek kumaş veya hanbok, gelin için seçilmiş ikramlar ve kötülüklerden korunmak için bir para kesesi de eklenir. Bu özel sandık klasik olarak sedef ağacından yapılırken, modern zamanlarda bazı çiftler balayı için seyahat çantası göndererek bu geleneği sürdürmeyi tercih ediyor.

Ham’ı sırtında taşıyan damadın bir arkadaşı, yüzünde kurutulmuş kalamardan yapılmış bir maskeyle mahallede dolaşıyor. Bu arkadaş yüksek sesle bağırdı: “Sandığı alın!” bağırıyor, bu özel anı tüm mahalleyle paylaşıyor. Bu gelin ve damadın birlikte olduğunun ilanıdır. Sandığın alındığı konutta gelinin ailesi bu özel sandığı beklemektedir. Damadın arkadaşları geldiğinde şükran mahiyetinde içinde para bulunan bir zarf verilir. Sandığı taşıyan kişiye ‘hamcinabi’ denir. Bu özel buluşmanın sonunda gelin ailesi damadın arkadaşlarına yemek ikram eder ve tüm konuklar sevinçle evlerine dönerler.

Bohça, genç kızların kendi elleriyle seçtikleri çeşitli renk ve desenlerdeki kumaşlardan hazırladıkları içi ikramlarla dolu bir pakettir.

Düğün gününde çift, geleneğe uygun olarak klasik kıyafetlerini giyer. Gelin kendi zevkine göre rengarenk bir hanbok seçer. Üst kısım wonsam ve alt kısım chima ile tamamlanmıştır. Klasik bir gelin daha kısa bir üst giyer, jeogori. Ayağa pamuk veya ipekten yapılmış özel hazırlanmış ayakkabılar giyilir. Gelinin yanaklarındaki kırmızı noktalar bekar olduğunu simgelemektedir. Tören gelinin evinde yapılır ve bu sırada gelin saçlarını chingong ile örer.

Damat, Chosun Hanedanlığı’nın saray kıyafeti olan samogwandae’yi giyer. Kıyafeti, pantolonun üzerine giyilen uzun, özenle işlenmiş cübbeye benzer bir giysi ve bir ceket, bir kemer ve samo adı verilen, yanları kanatlı siyah bir başlıktan oluşuyor. Daha az resmi bir damat, yalnızca baji adı verilen bir pantolon ve jeogori adı verilen bir ceket giymeyi tercih edebilir.

Gelin ve damadın giydiği renkler ‘taeguk’ veya ‘yin ve yang’ı simgeliyor. Gelin kırmızı bir hanbok, damat ise mavi giyer; Bu iki renk, Kore bayrağının ortasındaki daire gibi birbirini tamamlayan varlıkların istikrarını temsil ediyor. Klasik olarak evlilik, aynı zamanda ışık ve karanlık arasındaki dengeyi de temsil eden akşam karanlığında gerçekleşir. Gelinin annesi pembe, mor veya turuncu gibi sıcak tonlar giyerken, damadın annesi mavi, gri veya yeşil gibi soğuk tonlar giyer.

Kore düğünlerinde renkli zarflardaki nakit ikramlar en yaygın ikramlardır. Düğün gününden önce gelinin ailesi, damadın ailesine bir para hediyesi getirir.

Seçilen çocuklar gelin ve damada klasik kıyafetleriyle eşlik ediyor.

Gelin, eski çağlarda prenseslerin taşındığı “gamma” adı verilen süslü lahitlerde taşınıyor. Bu gelinin kendisini prenses gibi hissetmesini sağlar.

Tören klasik tarzda dekore edilmiş bir odada yapılır. Oda bu ana özel olarak hazırlanmış ve duvarlara çeşitli desenlerde fotoğraflar asılmıştır. Gelin ve damada özel yemek ve içecekler ikram edilir. Tatlı yemeklerin ikram edildiği bu özel anın en dikkat çekici yönlerinden biri de gelin ve damadın birlikte yemek yemesidir. Bu onların birlikte yaşamlarının ilk adımıdır.

Geçit töreni sırasında klasik Kore müziği çalıyor. Eskiden damat at sırtında gelinin evine giderdi ama artık bir düğün görevlisi tören alayına girip düğünü anlatmaya başlıyor. Daha sonra gelin ve damadın annesi kendi mumlarıyla törene girer. Gelinin annesi kırmızı bir mum, damadın annesi ise mavi bir mum taşır. Tıpkı kırmızı ve mavi kıyafetler gibi bu iki renk de doğada meydana gelen kozmik güçlerin istikrarını simgelemektedir. Anneler alayın sonuna vardıklarında, klasik Kore düğününün başlangıcını simgeleyen tek bir mum yakarlar.

Düğün katibi daha sonra masada bulunan, Mandarin tahta ördekleri, çam kozalakları, bambu, hurma, kestane, kırmızı fasulye, kabak saksıları ve bakır kaseden oluşan malzemeleri açıklamaya başlar. Bakır kase, çiftlerin birbirleri için temizliğini ve saflığını simgelemek üzere ellerini yıkaması içindir. Çam kozalakları ve bambu uzun ömürlü sadakati, hurma ve kestane ise doğurganlığı ve çiftin sahip olacağı çocuk sayısını temsil eder.

Jeonanyrye ‘yaban kazı sunumu’ anlamına geliyor. Tarihsel olarak damat, yeni karısına olan bağlılığını sembolize etmek için kayınvalidesine vahşi bir kazı teklif eder ve tıpkı kazların ömür boyu çiftleşmesi gibi ona ömür boyu sadık kalacağını gösterirdi. Modern zamanlarda damadın ailesi gelinin ailesine tahta bir ördek hediye eder.

Hapgeunrye, gelin ve damadın aynı bakır kaptan içtiği zamandır. Çift, ya aynı fincandan ya da her ikisinin birleşiminden bir iple birbirine bağlanmış bir su kabağının iki farklı yarısından içer. Kabağın iki yarısı çiftin bir olduğunu simgeliyor.

Düğünden birkaç gün sonra sadece aile üyelerinin katılımıyla yapılan törene Paebaek adı veriliyor. Geçmişte paebaek için yalnızca damadın ebeveynleri, yani gelin ve damat hazır bulunurdu, ancak artık her iki ebeveyn grubu da davetlidir. Daha önce sadece bu aile üyeleri için özel bir tören olan paebaek, artık birçok çağdaş çift tarafından kokteyl saatinde düzenleniyor, böylece tüm konuklar paebaek’i izleyebiliyor.

Her iki ebeveyn grubu da orijinal düğün töreni masasından alınan yiyeceklerle dolu alçak bir masanın arkasında oturuyor. Paebaek tabakları çoğunlukla plastiktir ve yalnızca fotoğraf içindir. Günümüzde aileler sofranın daha gösterişli görünmesi için mümkün olduğu kadar çok yiyecek koymaya çalışsa da, klasik olarak yalnızca üç yemek vardır: kestane ve hurma kulesi, yassı kurutulmuş dana eti ve anju adı verilen sekiz küçük mezeden oluşan üçüncü tabak.

Çift içeri girer, selamlaşır ve çay koyar. Ailelerinden bereket ve maddi hediyeler alırlar. Gelin ve damat büyük bir selamlama yaptıktan sonra yarım selam vererek otururlar. Ellerinde çiçeklerle işlenmiş beyaz bir bezle, iki ebeveyn kümesinin fırlattığı hurma ve kestaneleri yakalıyorlar. Sevimli çiftin kumaşın üzerinde yakaladığı hurma ve kestane sayısı, sahip olacakları çocuk sayısını temsil ediyor; Hurmalar erkek çocukları, kestaneler ise kız çocuklarını temsil eder. Daha sonra fotoğraf çekilir ve damat dilerse gelini sırtına alabilir. Damat kendine güveniyorsa annesini veya kayınvalidesini de masanın etrafında taşıyabilir.